Weekje Nederland!

Daar zit ik dan ineens in het vliegtuig terug naar Nederland. De reden is dan niet al te leuk, maar stiekem kon ik die glimlach toch niet van mijn gezicht halen. Ik heb in die vijf maanden in Amerika vaak gefantaseerd dat ik gewoon voor een dagje of een uurtje heen en weer kon vliegen en wat ik dan allemaal zou doen.
Het eerste wat ik dacht was hoe lekker het zou voelen om mij familie weer in mijn armen te hebben, ze te ruiken en gewoon steeds aan te raken. Heerlijk! Daarna was ik in Amerika de pasta’s aardig zat en had ik inmiddels aardig trek in een lekker haring met uien, frikadel speciaal, andijviestamppot, mama’s kippenpootjes, of gewoon een stokbroodje met mama’s salades. Als je deze fantasie/ droom in Amerika heb is het een nachtmerrie, maar voordat ik het wist kon dit allemaal werkelijkheid worden.

De week in Nederland is natuurlijk voorbij gevlogen. Ik was al aardig moe voordat ik naar Nederland ging en had het plan om in het vliegtuig te gaan slapen, maar dan komt steeds die droom en besef je dat dit bijna werkelijkheid is. Conclusie: ik kon niet slapen en had vervolgens een gigantische jetlag.
Op schiphol zag ik gelijk dat ik terug in NL was, de scheldwoorden vlogen mij om de oren en ik zag weer mooie mannen!!! Al snel zag ik mijn familie en ik kan je vertellen ik heb kroelen nog nooit zo leuk gevonden. Ik denk dat ik een uur naar mijn zusje heb gekeken hoe erg zij gegroeid was. Dit was eigenlijk het meeste wat mij verbaasde, want voor de rest was er nou niet veel veranderd. Natuurlijk je ziet wat nieuwe dingen zoals: een gebouwtje erbij, nieuwe stoeptegels of een hele nieuw huis! Maar de mensen zijn nog het zelfde, de dingen die iedereen doet was nog steeds het zelfde, iedereen gedroeg zich nog het zelfde. Zelfs het eten viel tegen, de eerste hap was goddelijk, maar de rest van de happen waren weer gewoonlijk. Je kent de smaak en eigenlijk miste ik nu zelfs het eten in the usa!

Heel veel mensen vroegen aan mij ben je nou heel erg gewend aan de Amerikaanse cultuur? En is het echt zo cool?
Nou mensen de Amerikaanse cultuur is zo cool niet, ze hebben geweldige dingen om het ‘leven’ makkelijker te maken maar daar blijft het ook bij. Ik was zeker gewend aan de Amerikaanse cultuur. Zo kan je in Amerika je afval in de gootsteen gooien en gaat het door de vermaler. Helaas hebben wij dat in NL niet met gevolg dat ik al mijn eten uit de goot kon scheppen! Ook zijn de amerikanen heel erg peuts en wat mij juist heel verbaasde was ik het nu ook. Zo riep Joy op schiphol lekker hard ‘Died wat zijn jou tieten klein geworden’ dankje Joy! Ik helemaal vol verbazing naar haar kijken en sssttt. Tegen der zeggen, maar hier in Nl kijkt niemand er raar van op als je over borsten, billen, piemels en bloot praat! Dat was wel weer heerlijk om te doen deze week!

Mijn slimme moeder:
Het leuke van mijn weekje terug in Nederland is weer het lachen om mijn moeder. Want net als ik ( dus nu weten jullie van wie ik het heb) heeft mijn moeder ook haar minder slimme momenten. Zo staan wij in de file onderweg naar huis, lekker te zingen met de muziek. Zegt mijn moeder uit het niets ‘Died Hou mijn stuur ff vast’ Ik vol verbazing dat ding vasthouden denkend dat ze iets uit haar tas nodig heeft. BOEM!!!!! Daar klapte mijn moeder tegen het raam, want ze wilde even snel haar banden checken of hij niet lek was, alleen was ze even vergeten dat het raam dicht zat, met gevolg dat mijn moeder met een volle vaart ( aangezien het even snel wilde doen) tegen het raam knalde. Gevolg slappe lach, een bult en een goed verhaal om te vertellen.

De begrafenis:
Ik hoor al mijn hele leven dat ik nooit serieus over kom. Bij deze kan ik iedereen vertellen zo is mijn hele familie en dat hebben we weer even bewezen op de begrafenis van mijn Opaatje ‘Koos Plantenga, RIP’ . Zelfs de begrafenis ondernemen had moeite om serieus te blijven.
Natuurlijk waren we serieus op de momenten dat dit moest. Mijn broertje en ik besloten ook nog wat over onze opa te vertellen, ook voor oma zodat zij nog een paar leuke herinneringen aan haar Man heeft. Ik probeerde mijzelf sterk te houden tot we iets moesten zeggen en dat lukte aardig, want we hadden een foto van mijn opa en die was zo grappig dat als ik er naar keek ik moest lachen, het leek net oftie erbij was. Na de begrafenis hebben we met de hele familie bij mijn oma gezeten en natuurlijk waren alle tranen weg en konden we pret maken. Het was super om mijn oma te zien lachen, ik weet dat ze het moeilijk heeft met haar verlies, maar ze is een sterke vrouw en ze komt er helemaal boven op! Oma Kop op, we zijn Plantegaatjes!!!!

Het was fijn iedereen te zien en weer gewoon lekker Nederlands te praten.
Na een aantal biertjes was dit aardig moeilijk, je denkt in Engels en vertaald het naar Nederlands. Of te wel je klinkt als een buitenlander!

Nou ik ga weer verder met vliegen en mijn voorbereiden op mijn volgende vakantie ( woensdag) naar Minnasota.,

See you later,

Didi