Really good food, old memories

Hallo Nederland!

En is de witte kerst al op opkomst? Aangezien wij hier al sneeuw hebben gehad hoop dit jaar toch echt een WITTE kerst mee te maken. Nou ja kerst, dat vieren ze hier niet. Mijn familie is joods en kerst is niet bepaald joods, met gevolg dat ik de enige in het huis bent die een kleine kerstboom heeft ( lees: 7 cm hoog). Niet getreurd, ze vieren hier wat anders en dat duurt maar liefst 8 dage! Maar om nog niet aan de koude kerst te denken ga ik nu vertellen over het warme Miami, mijn uiteindelijke besluit en over Nasi Goreng! Nasi Goreng? Ja geloof mij daar kan je een blog over schrijven.

Waar te beginnen? Laten we beginnen met mijn uiteindelijke besluit of toch de Nasi? Oké de Nasi. Ik had het al weken in de kast liggen, mix voor Nasi Goreng! Aangezien het weer kouder word werd het tijd voor Oudhollandse Nasi om lekker warm te blijven. Natuurlijk is Nasi geen Nasi zonder pindasaus, klant en klare nasigroenten waren hier niet te vinden (gek hé?)dus die werden vers gesneden! Ff roeren, afgieten, mixen.. Tada!!! Nasi Goreng. Dan krijg je de volgende vraag in je hoofd: gaan ze het überhaupt proberen, het blijven Americanen hé! Ik nam de eerste hap en tot mijn verbazing was het echt goed, uit het niet hoorde ik Micah hoorde zeggen ‘Wow, Noah you have to try it it so so so good!’ ‘Didi, I really love your food’….. Tada!!!!

Van de Nasi Goreng gaan we dan door naar mijn uiteindelijke besluit! Oké we kunnen de nasi er misschien toch nog een beetje in houden, want op deze avond was de druppel die de pan liet overlopen. We zaten als één grote familie te genieten en te lachen aan tafel, wat mij liet in zien dat ik het aardig goed getroffen heb hier. Ik ben gewend aan de familie, Amerika en ongelofelijk maar waar de Amerikanen. Binnen 40 min met de trein zit ik voor 1,70 dollar in het hartje van Boston, tijdens mijn vrije tijd heb ik genoeg te doen, krijg steeds meer gezellige vriendjes erbij, er zijn nog veelte veel dingen die ik wil doen en zien in de USA. Te veel pluspunten om op te noemen en laten we eerlijk zijn hoe kan ik dit ooit in drie maanden al achter mij laten? Nee, vandaar dat ik er even 6 heb aangeplakt. Life is good!!

Hello Miami I missed you very much, but don’t worry I’ll stay for a few days this time!
De vlucht richting Miami was al zeer lachwekkend. Ten eerste hoorde ik Nederlanders overal en dachten zij dat ik Amerikaans was, wat een leuk effect geeft als je NL antwoord! Ten tweede zat ik naast Chinezen( of zo iets) en jullie kennen hun reactie, lekker overdreven als ze iets opmerkelijks zien. Om wat tijd te verdrijven had ik mijn Ipad bij mij, zie je het al voor je? De ene tikt te andere aan en wijst naar mijn Ipad ( vinger zowat in mijn scherm) dan tikt hij nog een keer de andere aan met zijn elleboog en wijst nog een keer, vervolgens wijzen ze samen en staren ze naar het genen wat ze zien!!! Probeer dan maar eens je lach in te houden!

Eenmaal geland in Miami was het Jasje uit, slippers aan, Jacky ( reisgenootje) begroeten en een bed zoeken. We sliepen in een Hostel, lekker goedkoop en ik kan je vertellen nu weet ik ook waarom het goedkoop is. Je mag blij zijn met 4 uurtjes slaap per nacht, elke nacht krijg je een gratis massage van de stalen veren in je bed, je moet er alles aan doen je eigen bed te houden, voor je het weet is hij gestolen en steel jij die van een ander en zit jij in de punari ( of ik even naar een andere kamer wilde gaan om ’s nachts drie uur!) . Je hebt mensen die tonen respect voor andere, helaas zaten deze mensen allemaal in een andere kamer. Om toch nog wat Positiefs te zeggen, ze hadden Wifi en het ‘eten’ was gratis. The End.

Na een goede eerste avond met een lekker cocktailtje was het alweer vroeg in morgen dat we stonden te wachten op de tour bus richting the Keys. Ik weet het ben er al geweest, maar dit keer ga ik voor maar liefst 6 uur en zonder kinderen. Of te wel ik ga wat cultuur opsnuiven! Tijdens de bustour werden er al meerdere vriendschappen gesloten, met gevolg dat we een lekker Multicultureel groepje hadden. ( NL, Duitsland en nieuw zeeland)
Wat was ik Blij dat ik hier weer terug kwam, wat is Key West mooi. Het daadwerkelijke stadje heeft wat opmerkelijke ‘tintjes’ zoals: een groot beeld van een dansend echtpaar voor een gebouw, super gaaf effect, de winkeltjes zijn van die kleine poppenhuisjes en de sfeer is uitermate goed. Key West was geslaagd en moest worden afgesloten met een duik in de zee en een lekkere cocktail!

DAY 2: Maimi Beach By Bike. 27 graden en zon!Een goeie dag om lekker door Miami Beach te fietsen, al zeg ik het zo. Over ‘lekker’ rond fietsen dachten we aan het einde van de dag heel anders, want jeetje wat deed mijn reet zeer!!! Maar hé we hebben een hoop gezien. De gehele boulevard is afgefietst, nepborsten zijn in ieder hoek van de straat te spotten, mannen met spieren, mooie mannen, dronken mensen, mensen die denken dat het -20 is, de achterbuurten, maar ook de mooie stranden en de famous baywatch huisjes zijn gespot. Aangezien wij het in onze bol hadden en het nog mogelijk was om onze billen te voelen besloten we naar Downtown Miami te gaan, helaas had de wind zich hervonden om de brug en zag het er niet meer zo rooskleurig uit om even een BRUG over te fietsen. Maar, maar, maar zo aan onze linkerzijde zagen we toegang tot twee eilandjes wat er heel cool uit zag. Jammer joh, politie en Gates! Ag twee meiden, lachen en voor je het weet rijd je op twee eilanden waar O.a. Will Smit, Oprah, Madonna, P.diddy wonen of woonden. Ik kan je vertellen dit waren niet bepaald kleine schattige poppenhuisjes, maar gigantische huisjes waar je een speciale GPS nodig voor heb om het toilet te vinden. Hopen dat je niet nodig moet dus!
Maar Buiten dat was het GAAF om te zien en machtig daar rond te fietsen.

De laatste dag in zonnige 26 graden Miami Beach. Jacky, mijn reisgenootje moest al vroeg terug naar Boston. Ik had nog een hele dag om mij hier te vermaken, wat erg!!. Wat ga je dan doen? Lekker op het strand liggen, muziekje erbij, snackies en een boek! Heerlijk was het om even te ontspannen, niet de hele tijd Didi, Didi, Didi, Didi, Didi, Didi ( micah zegt dat elke minuut) te horen. Na wat relaxen en rond te hebben gelopen in het Miami Beach was het tijd om terug te gaan naar Boston. Hup Door de douane. Nou laat die hup maar zitten, want jeetje wat duurt dat lang zeg! Iedereen schoenen uit alles zes keer checken. Pff… eindelijk was ik aan de buurt. ‘miss, do you belong together? You have to watch your stuff and make sure that you don’t see it anymore’ ( door zo’n scanner) ik kijk achter mij, jeetje mina, het bestaat: een mooie sexy Amerikaan.. Horen wij bij elkaar? Helaas niet wil ik wel maar nee, ik heb geen flauw idée wie die mooie man waar ik nu naar sta te staren is. Stop!!! Nee, welkom rood gezicht! Na een zoektocht die ik heb gehad om te zoeken waar ik moest inchecken begon ik nu aan mijn volgende zoektocht: de terminal!! Zoeken zoeken zoeken en hop, daar loop ik ineens op tegen dezelfde mooi man als waarmee ik in de rij staat. Welkom terug rood gezicht.

Buiten alles ben ik blij dat ik weer terug ben gegaan om Old Memories op te snuiven! Het was een dubbel gevoel, leuk er weer te zijn maar het herinnerde mij ook aan mijn ouders en zusje.

To do list:
- Houseparty bij Natasha
- Misschien eerste keer snowboarden
- Kerst vieren bij Pelle
- Kerstvieren met de familie ( bij de tante)
- Nieuwe trip plannen!!!

Nou Iedereen groetjes allemaal.

Alvast fijne kerstdagen en een gelukkig gezond nieuw jaar!

Diedje